En esperanta blogero el la blogo de Jouko Lindstedt, mi trovis la jenan frazon (ĝuste en la fino de tiu blogero):
Esperanto estas maniero lasi la realon surprizi.
La signifo ŝajnas klara: Esperanto lasas, ke la realo surprizu iun aŭ ion (nin, la mondon, ktp.). Tamen, ĉar surprizi estas objekta verbo (transitiva), eblas ankaŭ alia interpreto: Esperanto lasas, ke io aŭ iu surprizu la realon.
Mi jam legis la klarigon pri lasi kun I-verbo en PMEG:
Se la I-verbo mem estas objekta verbo, ofte nur la kunteksto povas montri, ĉu la objekto apartenas al lasi aŭ al la I-verbo: [...]
Mi lasis min moki. = Mi lasis, ke mi moku iun. Aŭ: Mi lasis, ke oni moku min. Ambaŭ signifoj eblas. La kunteksto montras, ke la dua signifo estas ĝusta.
Bedaŭrinde mi ne kapablas distingi la ĝustan interpreton, eĉ legante la kuntekston, kiun mi montras jene:
Esperanto jam fariĝis io alia ol Zamenhof kaj la unuaj esperantistoj planis kaj antaŭvidis. Ĝi ne plu estas projekto, kiu atendas la aprobon de interregna kongreso. Ĝi havas kulturon, kies unuavica celo ne estas akceptigi la lingvon ĉe UN aŭ la Eŭropa Parlamento. En Infana raso aŭ Poemo de Utnoa abundas signifoj, kiujn nur ni, parolantoj de Esperanto, povas plene kompreni kaj aprezi. Esperanto estas la lingvo inter mi kaj mia filino, kiu ĝuste nun laboras ĉe la apuda komputilo. La tutmonda angla estas evidenta realaĵo; Esperanto estas maniero lasi la realon surprizi.
Mia demando estas jene: ĉu la ĉi-supra lasta frazo celas al tio, ke Esperanto surprizas la realon, aŭ al tio, ke per Esperanto la realo surprizas (nin, la mondon)?
