If the object is a sentence, the accusative ending is often not needed. Generally, you can tell what is the subject and what is the object, because the subject noun doesn't have the accusative ending; if it were the object, it would have the -n ending. There are a couple different kinds of sentence as object constructions:
You can use kiu and other question words to form an indirect question, usually with a comma before the question word:
"Mi scias, kiu vi estas." (Kiu vi estas? Mi scias tion.)
"Horloĝo montras, kioma horo estas." (Kioma horo estas? Horloĝo montras tion.)
"Mi neniam eltrovis, ĉu li eskapis." (Ĉu li eskapis? Mi neniam eltrovis tion)
"Ĉu vi vidis, kien li iris?" (Kien li iris? Ĉu vi vidis tion?")
"La koloroj montras, kiuj kapoj portas ĉapelojn." (Kiuj kapoj portas ĉapelojn? La koloroj montras tion.)
But, if there is any danger of confusion, or you just want to be more precise, you can put "tion" before the comma (this is less common, in my experience):
"La koloroj montras tion, kiuj kapoj portas ĉapelojn."
To use a statement as an object, use "ke":
"La koloroj montras, ke nur sep kapoj portas ĉapelojn." (Nur sep kapoj portas ĉapelojn. La koloroj montras tion.)
-
Another thing that often happens with T and K correlatives, is that if the T correlative is the same case and type as the K one, it sometimes gets elided:
"Mi iris (tien,) kien li iris."
"Prenu (tiom,) kiom vi volas."
"Mi renkontis (tiun,) kiun vi renkontas."
In some cases this could be confused with an indirect question, in which case the T word should be left in, to clarify.